Stijl met vingers Alex van Voorst

De Hagenees Alex van Voorst is bijzonder. Hij heeft een prijzenkast vol bekers, gewonnen met kaart en biljart overwinningen, weet zich als gitarist in het veel beluisterde programma Muziek Mozaïek van Willem Duys te plaatsen, maakt een album met Akkerman. Slechts één vraag stel ik, waarna Alex van start gaat. Bijna een kwartier later heeft hij zijn hele levensloop, gitaarcollectie en spannende avonturen op mijn digitale recordertje ingesproken. Nadat Alex NICKY MOEKEN weer wakker heeft geschud, kan één en ander in een logische volgorde vastgelegd worden.

Aan spontaniteit geen gebrek. Van Voorst neemt geen blad voor zijn mond. Hoeft hij ook niet. Vriend en vijand benadert hij positief. Moet ook wel, als je als hardwerkende muzikant aan de bak wilt. Je kunt wel op een zolderkamertje gaan zitten kniezen, maar beter is het voorbeeld van deze man te volgen. Zijn dromen maakt hij langzaam maar zeker waar. Hij begon op jonge leeftijd met gitaarspelen, ontdekte het talent van Leo Kottke, Ry Cooder en Jan Akkerman, waarna een album met één van deze mensen een prioriteit werd. “De eerste cd was geïnspireerd door het midden van Engeland, waar ik regelmatig mijn vakanties geniet. New Forest werd een album met elektrische- en akoestische gitaarmuziek, maar bovenal met de ontdek-king van de eerste MIDI converters. Naar aanleiding van de tweede cd Baronsdown heb ik een MIDI concert in het Haagse theater Dilligentia georganiseerd. Met de MIDI converter speelde ik gitaar en allerlei voorgeprogrammeerde instrumenten. Pas nu zien we dit systeem door Roland echt goed uitgewerkt. Maar toen was ik dus één van de eerste MIDI spelers.”

De MIDI converter aan een schitterende Peer Dellen Strat

Baronsdown was een album tegen de bloederige jachtsport, waar deEngelsen zo berucht om zijn. In het bezoekerscentrum van New Forestlag de cd van Alex. The league against cruel sports vroeg hem een album te schrijven, opdat een deel van de opbrengst tegen de lobbyvan het jagen op vossen kon worden gebruikt.“De cd werd in een oplage van 5000 stuks in eigenbeheer gemaakt. Maar na al die jaren heb ik ernooit één cent voor mogen ontvangen. Voor hetgoede doel, zullen we maar zeggen.”Alex heeft op de harde manier geleerd, dat de platenindustrie niet echt goed met zijn artiesten omgaat. Royalties van verschillende albums zijn altijd uitgebleven

Later had ik een contract met Studio ’88, die een samenwerkings-verband had gevonden om mijn album, waarop Jan Akkerman als gast optrad, extra te promoten. The Gentle Fox heette dit album. Het verkocht meer dan 5.000 exemplaren, maar opnieuw zit ik nog steeds op de afrekening van royalties te wachten.” Met New Forest kreeg Alex steun vanuit een onverwachte hoek. In 1990 besloot hij – brutaal als hij was – de studio van Willem Duys binnen te lopen en hem voor zijn radioprogramma Muziek Mozaïek een cd toe te stoppen. Een maand later werd hij gebeld. “Willem was onder de indruk en vroeg of ik een stuk live in de studio wilde spelen. Dat werd een succes. Het programma werd regelmatig gebeld, met de vraag waar het album te koop was. Nergens dus. Het was in eigen beheer opgenomen en tegen de tijd, dat Michel Damen met zijn label Studio 88 het product uitbracht, was de eerste hausse alweer geluwd. Ik heb zelfs nog een heel programma met live muziek gevuld. Het was voor Willem Duys belangrijk, dat hij mijn ‘ontdekker’ zou zijn.” Alex heeft veel gitaren versleten, variërend van elektrisch tot klassiek.

“Daarnaast bezit ik een Gibson Les Paul 25/50 waarvan gefluisterd wordt, dat hij ooit in het bezit van Peter Frampton is geweest. Akoestisch speel ik eigenlijk alleen maar op mijn Yairi Dreadnought. Hij komt uit het begin van de tachtiger jaren, maar ik heb nog steeds geen andere gitaar gevonden, die beter dan dit model klinkt. Eigenlijk zou ik graag een Martin D28 hebben. Deze gitaar staat op een cover van Leo Kottke. Iedere keer als ik een Martin vasthoud, dan klinkt het toch niet zoals op dat album. Dus ik blijf gewoon verder zoeken. Het zit ’m in de bassen!” Voor live optredens kiest hij voor de combinatie van een piëzo element met een microfoon waarvanhet signaal vervolgens zonder effecten naar de P.A. gestuurd wordt. “Ik heb in mijn Yairi een Fishman element in laten bouwen. Zo krijg ik een lekker vet geluid. Vooral voor fingerstyle in de traditie van Chet Atkins accentueert dit de basloopjes.” Het volgende muzikale project wil Alex bij voorkeur met de 12-snarige virtuoos Gert de Meijer en zijn goede hardrockvriend Anand realiseren. Daarvoor is hij al aan het werk, alleen moet hij het nog aan beide heren vragen. Een nationale supergroep in een notendop? Recentelijk heeft Alex al samen met Anand op het album Acoustic Blues & Ballads gespeeld. Dit album was een initiatief van Angelique Overbeek, waarmee Alex een live optreden tegen straatgeweld had gedaan

Er zijn nog twee leuke ambities die Alex inmiddels gerealiseerd heeft. Zo wilde hij ooit met Akkerman spelen en ook heeft hij samen met dezelfde Akkerman het concert van Leo Kottke bezocht. Na afloop nodigde hij Leo uit, die wel in was voor een lekkere borrel in een lokale kroeg. Dat hij uren-lang met vragen over muziek gebombardeerd zou worden, vond hij niet erg, maar dat hij over één van zijn eigen composities met Alex in debat moest, omdat deze dacht dat het een E-mineur moest zijn en Kottke maar bleef volhouden dat het een E was “Alex, I wrote the tune….!”. Alex lacht om zijn eigen naïviteit. Hij is ongelooflijk gedreven, daar waar het gaat om gitaarspelen. Leo erkende dat ook wel, en gaf Alex zijn bottleneck. Zijn nieuwste held heet Tommy Emmanuel. Het zal dan ook niet lang meer duren of Alex speelt ook zo, alleen dan anders! Van Voorst is de goedheid zelve. Zijn uitspraken zijn spontaan, niet gemeen, maar precies zoals hij het voelt.